به گزارش مشرق، سید مرتضی صفوی، متخصص تغذیه درباره «مهمترین مواد غذایی خون‌ساز»، اظهار داشت: چند سال پیش حدود ۴۵ درصد زنان باردار و شیرده کم‌خونی داشتند که اکنون این میزان به زیر ۱۰ درصد رسیده است.
وی با اشاره به روش‌های مختلف رفع کم‌خونی، خاطرنشان کرد: یکی از مواد غذایی سرشار از آهن خوراک‌های دریایی مانند ماهی قزل‌آلا و ماهی تن است؛ البته توصیه می‌کنیم مردم بیشتر از ماهی‌های جنوب استفاده کنند؛ چرا که ماهی‌های این منطقه امگا ۳ دارند و این ماده در آب‌های آزاد است و منبع بسیار خوبی برای جذب آهن بوده و به کاهش فقر آهن کمک می‌کند.
بیشتر بخوانید:
آجیلی که لاغرتان می‌کند
این افراد هرگز از تردمیل استفاده نکنند
عواملی که در محیط کار دست به دست هم می‌دهند تا چاق شوید
تاثیر افزایش شستشوی دست‌ها در فرودگاه‌ها بر کاهش انتشار کرونا
این متخصص تغذیه افزود: مصرف میوه‌هایی همچون آلو، هلو و کشمش به صورت تازه و خشک بسیار مهم است و هر صد گرم هلو تازه یا خشک ۶ میلی‌گرم آهن دارد؛ضمن اینکه می‌توانیم از جو دوسر به عنوان یکی از منابع خوب تأمین آهن استفاده کنیم؛ به شکلی که مصرف دو قاشق غذاخوری در روز از جو دوسر ۲.۵ میلی‌گرم از آهن بدن را تأمین می‌کند و می‌توانیم جو دوسر را به صورت سوپ یا همراه با سالاد استفاده کنیم.
صفوی گوجه‌فرنگی را یکی دیگر از منابع بسیار مهم تأمین آهن بدن برشمرد و گفت: گوجه‌فرنگی ویتامین C زیادی دارد و جذب آهن را در بدن بالا می‌برد؛ ضمن اینکه ویتامین E و بتاکاروتن موجود در گوجه برای سلامت پوست بسیار مفید است.
وی با بیان اینکه کره بادام زمینی و عسل از منابع بسیار مهم خون‌ساز در بدن است، تصریح کرد: بادام زمینی منبع خوبی از ویتامین E است که یک آنتی‌اکسیدان قوی بوده و از بیماری‌های قلبی و عروقی و سرطان جلوگیری می‌کند؛ ضمن اینکه آهن زیادی دارد و به رفع کم‌خونی کمک می‌کند.
این متخصص تغذیه با اشاره به نقش مهم عسل در کاهش کم‌خونی در بدن، تصریح کرد: عسل یک ماده طبیعی است و هر صد گرم آن ۴۵ صدم آهن دارد؛ ضمن اینکه دارای منیزیم و مس بوده و موجب افزایش گلبول‌های قرمز بدن می‌شود.
صفوی از اسفناج، شکلات‌های تیره و تخم‌مرغ به عنوان منابع دیگر در تأمین آهن بدن و خون‌سازی نام برد و افزود: جگر، دل و قلوه (آهن هِم) دارند؛ یعنی آهنی که جذب بالاتری از آهن معمولی دارد و بیشتر در مواد غذایی حیوانی است؛ در حالی که آهن غیرهِم در منابع گیاهی است و جذب آهن‌های غیرهِم مشکل‌تر است؛ در نتیجه آهن هِم در جگر، دل و قلوه زیاد بوده و برای رفع کم‌خونی توصیه می‌شود.
